Poesia vasca
Moderadores: Tessia, lunallena
Poesía vasca.
Escuchando a Jabier Muguruza he descubierto algún poeta vasco que me ha encantado. Transcribo algún poema traducido al español. (Espero que me podáis perdonar los euskadunes, pero el euskera se me hace muy duro. Si tal os toca a vosotros )
LA ENÉSIMA POSTAL, COMO EN LAS PELÍCULAS
(Enegarren postala, filmetan bezala. Gerardo Markuleta)
Entre todas las respuestas posibles,
cariño, has ido a elegir la única,
que me sorprende sin cobijo: el silencio.
Te deseo una felicidad perseguida
con ganas, un nuevo cuarto de siglo,
lleno de afanes y anhelos cotidianos.
Que el tiempo sea leve con nosotros,
los últimos luchadores por la ternura;
que sea leve también con tu belleza.
Y que nos siembre el camino de ocasiones,
de encontrarnos, hermosas, leves,
un poco ambiguas, como en las películas.
LA ENÉSIMA POSTAL, COMO EN LAS PELÍCULAS
(Enegarren postala, filmetan bezala. Gerardo Markuleta)
Entre todas las respuestas posibles,
cariño, has ido a elegir la única,
que me sorprende sin cobijo: el silencio.
Te deseo una felicidad perseguida
con ganas, un nuevo cuarto de siglo,
lleno de afanes y anhelos cotidianos.
Que el tiempo sea leve con nosotros,
los últimos luchadores por la ternura;
que sea leve también con tu belleza.
Y que nos siembre el camino de ocasiones,
de encontrarnos, hermosas, leves,
un poco ambiguas, como en las películas.
1
ES UN PLACER
(Plazer bat da. Iñaki Irazu)
Es un placer
desayunar contigo
en silencio leyendo el periódico
y, a veces,
al levantar la mirada
verte ahí al lado
gozar de la paz
que transmites.
Es un placer
por ejemplo los domingos
en este barrio
cuando todo es silencio
dejar la voluntad
fresca, renovada,
esa imagen que
surge del agua,
por ejemplo los domingos
en el desayuno
cruzarnos ocasionalmente
unas palabras serenas.
Me agrada
el negro del café
y su olor
apropiándose de la cocina
sobre todo los domingos
aceptar el don
del humo del cigarro
el pan caliente
y su valor
alegrar la vista
sin dinero de por medio.
(Plazer bat da. Iñaki Irazu)
Es un placer
desayunar contigo
en silencio leyendo el periódico
y, a veces,
al levantar la mirada
verte ahí al lado
gozar de la paz
que transmites.
Es un placer
por ejemplo los domingos
en este barrio
cuando todo es silencio
dejar la voluntad
fresca, renovada,
esa imagen que
surge del agua,
por ejemplo los domingos
en el desayuno
cruzarnos ocasionalmente
unas palabras serenas.
Me agrada
el negro del café
y su olor
apropiándose de la cocina
sobre todo los domingos
aceptar el don
del humo del cigarro
el pan caliente
y su valor
alegrar la vista
sin dinero de por medio.
Última edición por G.A. el 06 Feb 2006 09:36, editado 1 vez en total.
1
- Phibs
- No tengo vida social
- Mensajes: 1117
- Registrado: 28 Feb 2005 19:26
- Ubicación: impredecible
- Contactar:
Re: Poesía vasca.
Gabo escribió:Escuchando a Jabier Muguruza he descubierto algún poeta vasco que me ha encantado. Transcribo algún poema traducido al español. (Espero que me podáis perdonar los euskadunes, pero el euskera se me hace muy duro. Si tal os toca a vosotros )
.
MUGURUZA ES UN CRACK. AUTÉNTICO ARTISTA DOMINADOR DE MUCHOS PALOS.
Kortatu...... Negu Gorriak ... el in-komunkazioa... es un artistazo.
1
Eleimina escribió:Muy hermosas...pero podria ponerlas en Vasco....adem,as tb nos ayudaria para conocer en algo el idioma...jeje
Aunque me gustaría saber algo de vasco... y con mucho respeto... no se entiende nada!!! pero sí que se podría abrir un tema en el apartado de idiomas en el que se hablase en euskera, no?
1
La enésima postal, Gerardo Markuleta, Jabier Muguruza
Hacer click aquí para descargar:
http://www.jabiermuguruza.net/documento ... ostala.zip
LA ENÉSIMA POSTAL, COMO EN LAS PELÍCULAS
(Enegarren postala, filmetan bezala) Gerardo Markuleta, Jabier Muguruza
Entre todas las respuestas posibles,
cariño, has ido a elegir la única,
que me sorprende sin cobijo: el silencio.
Te deseo una felicidad perseguida
con ganas, un nuevo cuarto de siglo,
lleno de afanes y anhelos cotidianos.
Que el tiempo sea leve con nosotros,
los últimos luchadores por la ternura;
que sea leve también con tu belleza.
Y que nos siembre el camino de ocasiones,
de encontrarnos, hermosas, leves,
un poco ambiguas, como en las películas.
LOAK HARTUTAKO TXORI BAT IZAN NAHI NUKE
(Quisiera ser un pájaro dormido)
Jose Luis Padron, Jabier Muguruza
Quisiera ser un pájaro dormido
en el bosque o en un prado tranquilo;
y avanzar en la dirección del viento
cada vez más libre, cada vez más lejos.
Pero no encuentro prados ni bosques tranquilos,
y en cada vuelo, aunque no llego a caer,
voy dudando más de mis sueños.
Y va oscureciendo,
y mis ojos cada vez están más cansados,
y el viento, en vez de ayudarme,
se pone en mi contra.
HAN DENA ERRAZAGOA DA BETI
(Allí todo es más fácil)
Jon Benito, Txema Garcés
Algo se nos ha roto
y no sabemos qué
pero algo se nos ha roto
Yo lo sé
porque tienes otras palabras
otra mirada
y un lenguaje distinto
Sé que no te he podido dar todo lo que deseabas
algo se nos ha roto
no sabemos qué pero
algo se nos ha roto.
Ya sé qué te puedo pedir
sé qué ha quedado de lo nuestro
para recorrer juntos nuevos caminos
EZAGUTZEN DUZU NEGUA?
(¿Conoces el invierno?)
Joseba Sarrionandia, Jabier Muguruza
La nieve caía cubriendo el suelo
la nieve iba cubriendo la nieve
y salí del caserío
en medio de la nevada, drazz, drazz
Así me perdí entre la nieve
drazz drazz seguí adelante.
Y la vuelta, ya sin caminos,
se me hizo tan fría y callada
como la propia nieve
y me asusté
y estaba oscureciendo
y mara mara
seguía cayendo.
Gruesa abundante sin piedad
drazz drazz
Y de repente
me cayó en la cara
un montón de nieve
de una rama movida
por dos cuervos.
Me levanté como pude
y lo que hasta entonces
había sido mío
ya no lo era,
ni el balón de futbol
ni la espada de madera
hecha por el abuelo
ni el sol.
Todo me parecía tan blanco
y sin sentido como la propia nieve.
Cuando la abuela me encontró
me llevó a casa, y me puso junto a la chimenea
para quitarme las ropas mojadas
y mientras me secaba con la toalla, estando desnudo,
pronunció la palabra elurmina*
(*dolor producido por el contraste del frío intenso al calor)
allí, al calor.
Y yo, que estaba aprendiendo a hablar
repetí elurmina dos o tres veces.
Aquél día lloré y no ocurrió nada más.
PLAZER BAT DA
(Es un placer)
Iñaki Irazu, Karlos Gimenez
Es un placer
desayunar contigo
en silencio leyendo el periódico
y, a veces,
al levantar la mirada
verte ahí al lado
gozar de la paz
que transmites.
Es un placer
por ejemplo los domingos
en este barrio
cuando todo es silencio
dejar la voluntad libre
sin obligaciones
que las horas pasen
como ese perro
sin collar.
Es un placer
tras haber descansado
tenerte enfrente
fresca, renovada,
esa imagen que
surge del agua,
por ejemplo los domingos
en el desayuno
cruzarnos ocasionalmente
unas palabras serenas
Me agrada
el negro del café
y su olor
apropiándose de la cocina
sobre todo los domingos
aceptar el don
del humo del cigarro
el pan caliente
y su valor
alegrar la vista
sin dinero de por medio
http://www.jabiermuguruza.net/documento ... ostala.zip
LA ENÉSIMA POSTAL, COMO EN LAS PELÍCULAS
(Enegarren postala, filmetan bezala) Gerardo Markuleta, Jabier Muguruza
Entre todas las respuestas posibles,
cariño, has ido a elegir la única,
que me sorprende sin cobijo: el silencio.
Te deseo una felicidad perseguida
con ganas, un nuevo cuarto de siglo,
lleno de afanes y anhelos cotidianos.
Que el tiempo sea leve con nosotros,
los últimos luchadores por la ternura;
que sea leve también con tu belleza.
Y que nos siembre el camino de ocasiones,
de encontrarnos, hermosas, leves,
un poco ambiguas, como en las películas.
LOAK HARTUTAKO TXORI BAT IZAN NAHI NUKE
(Quisiera ser un pájaro dormido)
Jose Luis Padron, Jabier Muguruza
Quisiera ser un pájaro dormido
en el bosque o en un prado tranquilo;
y avanzar en la dirección del viento
cada vez más libre, cada vez más lejos.
Pero no encuentro prados ni bosques tranquilos,
y en cada vuelo, aunque no llego a caer,
voy dudando más de mis sueños.
Y va oscureciendo,
y mis ojos cada vez están más cansados,
y el viento, en vez de ayudarme,
se pone en mi contra.
HAN DENA ERRAZAGOA DA BETI
(Allí todo es más fácil)
Jon Benito, Txema Garcés
Algo se nos ha roto
y no sabemos qué
pero algo se nos ha roto
Yo lo sé
porque tienes otras palabras
otra mirada
y un lenguaje distinto
Sé que no te he podido dar todo lo que deseabas
algo se nos ha roto
no sabemos qué pero
algo se nos ha roto.
Ya sé qué te puedo pedir
sé qué ha quedado de lo nuestro
para recorrer juntos nuevos caminos
EZAGUTZEN DUZU NEGUA?
(¿Conoces el invierno?)
Joseba Sarrionandia, Jabier Muguruza
La nieve caía cubriendo el suelo
la nieve iba cubriendo la nieve
y salí del caserío
en medio de la nevada, drazz, drazz
Así me perdí entre la nieve
drazz drazz seguí adelante.
Y la vuelta, ya sin caminos,
se me hizo tan fría y callada
como la propia nieve
y me asusté
y estaba oscureciendo
y mara mara
seguía cayendo.
Gruesa abundante sin piedad
drazz drazz
Y de repente
me cayó en la cara
un montón de nieve
de una rama movida
por dos cuervos.
Me levanté como pude
y lo que hasta entonces
había sido mío
ya no lo era,
ni el balón de futbol
ni la espada de madera
hecha por el abuelo
ni el sol.
Todo me parecía tan blanco
y sin sentido como la propia nieve.
Cuando la abuela me encontró
me llevó a casa, y me puso junto a la chimenea
para quitarme las ropas mojadas
y mientras me secaba con la toalla, estando desnudo,
pronunció la palabra elurmina*
(*dolor producido por el contraste del frío intenso al calor)
allí, al calor.
Y yo, que estaba aprendiendo a hablar
repetí elurmina dos o tres veces.
Aquél día lloré y no ocurrió nada más.
PLAZER BAT DA
(Es un placer)
Iñaki Irazu, Karlos Gimenez
Es un placer
desayunar contigo
en silencio leyendo el periódico
y, a veces,
al levantar la mirada
verte ahí al lado
gozar de la paz
que transmites.
Es un placer
por ejemplo los domingos
en este barrio
cuando todo es silencio
dejar la voluntad libre
sin obligaciones
que las horas pasen
como ese perro
sin collar.
Es un placer
tras haber descansado
tenerte enfrente
fresca, renovada,
esa imagen que
surge del agua,
por ejemplo los domingos
en el desayuno
cruzarnos ocasionalmente
unas palabras serenas
Me agrada
el negro del café
y su olor
apropiándose de la cocina
sobre todo los domingos
aceptar el don
del humo del cigarro
el pan caliente
y su valor
alegrar la vista
sin dinero de por medio
Última edición por Espejismo el 06 Abr 2007 17:45, editado 1 vez en total.
1
NIRE PSIKOANALISTA
(Mi psicoanalista)
Iñaki Irazu, Jabier Muguruza
Desde luego, hoy no ha sido un buen día
mi psicoanalista se ha suicidado
su mujer me ha telefoneado para avisarme
“¡pero cómo ha podido hacerme eso a mi!...
¡no se lo podré perdonar nunca!”
He estado durante una hora escuchándole
Y es que era eso lo que necesitaba, desahogarse con alguien
le he dicho que no se sintiera culpable
que la vida trae estas cosas
que su marido al no poderle ofrecer la felicidad
había tomado esa desgraciada decisión
de quitarse de en medio para que ella quedara libre.
En resumen, que lo había hecho por amor.
Que estaba bien claro para el que lo quisiera ver.
Y al final se ha quedado más tranquila
y me ha confesado agradecida
que mis palabras le han ayudado mucho
quedando, de paso, para otra ocasión.
Y es que se merecen lo mejor las pobres mujeres
de los psicoanalistas que se suicidan.
Yo mismo, aunque cansado, me he quedado satisfecho.
Gracias al psicoanalista al menos este día ha tenido su sentido.
No vivo en vano, y, por otra parte, ¿quién es del todo feliz?
¿Quién lo tiene todo en la vida? Seguro que todo el mundo tiene algo;
no sé, alguna carencia, algún pesar oculto...
Pero tanto hablar y hablar, al final se me ha ido la cabeza
“¡Qué raro!” diría mi difunta madre, la pobre,
hace tiempo que se marchó al otro mundo.
¡Qué cabeza tengo! Se me ha olvidado
que debo buscar un nuevo psicoanalista.
Y con él será ya el cuarto este año,
venga que cambiar de psicoanalista...
En euskera:
HITZAK
CCCLXII
(Ibon Sarasola, Jabier Muguruza)
Arrunkerien kontra jardun ondoren
lapitza hartu dut. Hitz
bakan batzuk aurreratu ditut
paper batean
“ere ez”
“zergatik”
“hau eta hura”
“ez”
“eta gero ere”
idatzi dut.
Sentidurik ez duten hitzak
paroles sans suite
idatzi ditut. Jeiki
egin naiz. Besoak
mugitu ditut, jestikulatu
egin dut.
Gero adiskide
bati telefonoz deitu
diot
eta lasai gelditu naiz.
LOAK HARTUTAKO TXORI BAT IZAN NAHI NUKE
(Jose Luis Padron, Jabier Muguruza)
Loak hartutako txori bat izan nahi nuke,
basoan edo zelai lasai batean;
eta haizearen norabide berberan joan aurrera,
gero eta libreago, gero eta urrutiago.
Baina ez dut baso edo zelai lasairik aurkitzen,
eta hegada bakoitzeko, nahiz eta erori ez,
dudatan jartzen ditut nire ametsak.
Eta gero eta iluntzenago ari da,
eta begiak alferrik nekarazten segitzen dut,
eta haizeak, lagundu partez, aurka jartzen zait.
PETITA FESTA
(Marià Manent, Toti Soler)
Prenc un flascó de vi
i entre les flors bevia.
Som tres: la lluna, jo
i l’ombra que em seguia.
No sap beure, per sort,
la lluna, bona amiga,
i a la meva ombra mai
la set no l’angunia.
Quan canto, veus ací
la lluna que s’ho mira;
quan em poso a dansar,
l’ombra em fa companya.
Quan s’acaba el festí,
els convidats no em fugem:
veus ací una tristor
que mai no l’he tinguda.
Si me’n torno al casal,
em segueix l’ombra muda,
i una mica més lluny
m’acompanya la lluna.
TIRO BAKAR BATEZ BI TXORI
(Inazio Mujika Iraola, Jabier Muguruza)
Ederra izango litzateke, ez ukatu niri,
militar guztiak zezen-plazetan sartzea
eta handik irteten ez uztea.
Gozamen itzela, hi,
borrokan ikustea
zintzoak besteen aurka,
txulialeku batetik bestera garrasika,
eta alderantziz,
batzuek besteei ikaragarrikeriak esaten
elkarren barrabil gurinak konparatzen.
Zama bat gainetik kentzea bezala, adiskide.
Eta aitortzen dut pozik guardia egingo nukeela
plaza haietako baten ate aitzinean,
Iruñean, esaterako
-okerragoetan ibiliak gara, laguna-.
Eta aitortzen dut pozik hornituko nituzkeela
Dick whiskyaz, barrutik berri bila
aterako liratekeenak oro.
Eta bizkarra ukitzen utziko nieke,
haien lerde jarioa pozik eramanen,
esaten didatelarik:
“Horrela gustatzen zait, mutiko
saiatua izan zaitezen”.
ENEGARREN POSTALA, FILMETAN BEZALA
(Gerardo Markuleta, Jabier Muguruza)
Litezkeen erantzun guztien artean
aterpe barik hartzen nauen bakar hura
hautatu dun, maitte: isiltasuna.
Gogoz jarrairiko zoriona opa dinat
eguneroko gura, lan ta nekealdiz
gozatutako mende laurden berria.
Biguna izan bedi gurekin denbora,
samurraren aldeko azken gudariok;
biguna, halaber, hire edertasunaz.
Ta jar diezazkigun bidean sarritan
elkar ikusteko parada eder, samur,
anbiguo samarrak, filmetan bezala.
NIRE PSIKOANALISTA
(Iñaki Irazu, Jabier Muguruza)
Gaurkoa ez da izan egun ona, inondik ere
nire psikoanalistak buruaz beste egin du,
haren emazteak hotsegin dit esateko
“baina, nola egin ahal izan dit hori niri!...
ez diot gero inoiz ere barkatzerik izango!”
ordubetez edo entzuten egon natzaio
horixe behar baitzuen, inorekin askatu
esan diot ez zuela errudun sentitu behar
bizitzak halakoak ekartzen zituela eta
gizonak ezin ziolako zoriona eman
hartua zukeela erabaki tamalgarria
erditik kenduz, bera libre gera zedin
halaxe bizitza berri bati ekin ziezaion
inolako trabarik gabe berriro has zedin.
Labur, zion maitasunagatik egina zuela.
Argi asko zegoela, ikusi nahi zuenarentzat.
Eta azkenean lasaiago geratu da eta
ene hitzak oso baliagarriak izan zaizkiola
aitortu ere aitortu dit, eskerrak emanez
bihotz bihotzez, hurrengo baterako geratuz.
Izan ere, dena merezi dute buruaz beste
egiten duten psikoanalisten emazte gaisoek.
Ni ere, nekeak jota baina pozik gelditu naiz.
Psikoanalistari esker zentzu bat izan du
nire gaurko egunak. Ez naiz alferrik bizi
eta bestalde, nor bizi ote da zorion betean?
nork ote du dena bere bizitzan?... Denek ere
izango dute, bada, zer edo zer, ez dakit
gabeziaren bat, damuren bat isil-gordean...
baina hainbeste hitzegin da hitzegin,
azkenean burua joan zait, “harritzekoa!”
esango zukean ene ama zenak, gaisoa
aspaldi joan zen hemendik beste mundura
hau burua! hau burua! ahantzi egin zait
psikoanalista berri bat bilatu behar dudala
eta berarekin laugarrena ere egingo du
aurten aldatzen dudala psikoanalistekin...
HAN DENA ERRAZAGOA DA BETI
(Jon Benito, Txema Garcés)
Zerbait hautsi zaigu
Eta ez dakigu zer
Baina zerbait hautsi zaigu
Badakit hori
Bestelako hitzak dituzulako
Bestelako begiak
Eta behar ez den hizkuntza
Badakit zuk desiratutako guzia ezin eman dizudala
Zerbait hautsi zaigu
Ez dakigu zer baina
Zerbait hautsi zaigu
Ez dakigu non
Ez dakigu zer baina
Zerbait hautsi zaigu
Badakit zer eskatu ahal dizudan
Badakit zer geratu den gugandik
Bide berriei elkarrekin ekiteko.
EZAGUTZEN AL DUZU NEGUA?
(Joseba Sarrionandia, Jabier Muguruza
Elurra ari zen erortzen lurra estaliz
elurra elurra estaliz
eta elurtzan barrena irten nuen
baserritik drazz drazz drazz
horrela galdu nintzen elurtzan
drazz drazz
drazz jarraitu nuen
eta itzulera biderik gabe dena
elurra bezain hotza
eta isila egin zitzaidan eta
bildurtu nintzen
eta iluntzea zen eta mara mara
iraun zuen
elurrak
lodia ugaria gupida gabea
drazz drazz drazz
eta bapatean elur pilo bat erori
zitzaidan aurpegira
bi belek astinduriko arramatik
ozta ozta zutitu nintzen
eta ordura arte enea izandako guzia
ez zen harrezkero enea
ez futboleko baloia ez aittittek egin
egurrezko ezpata
ez eguzkia
dena elurra bezain zuria eta esanahirik
gabea egin zitzaidan.
Amamak aurkitu
etxera eraman eta erropa bustiak
eranzteko
sutondoan biluzik jarri ninduenean
toailaz lehortzen ninduela
elurmina hitza aipatu zuen
han epelean
eta nik
elurmina errepikatu nuen birritan
edo hiru bider
(egun hartan negar egin nuen
eta ez zen beste ezer gertatu)
PLAZER BAT DA
(Iñaki Irazu, Karlos Gimenez)
Plazer bat da
zurekin gosaltzea
isil-isilik
periodikoa letzen
eta noiz-behinka
soa jasota
zu ikustea
hortxe, aldamenean
zure itzalaren
bakea izatea
Plazer bat da
igandeetan adibidez
auzo honetan
isiltasuna etsia
izaten denean,
gogoa aske
egitekorik gabe
orduak aurrera
joan doazela
lepoko gabeko
zakurra bezala
Plazer bat da
ondo lo eginda
zure betartea
garbi berri
aurrean izatea
uretatik ageri
den irudi,
igandeetan adibidez
gosari zeretan
noizbehinkako
hitz barea
elkarri egitea
Gogoko dut
kafearen beltza
eta usaina
sukalde barrena
dena hartzen
igandeetan batez ere
zigarroaren kea
bere eskerra
lasaian hartzea
ogiaren beroa
eta balioa,
dohainik dohain
begia arintzea
TERESA
(Roberto Yaben)
(Mi psicoanalista)
Iñaki Irazu, Jabier Muguruza
Desde luego, hoy no ha sido un buen día
mi psicoanalista se ha suicidado
su mujer me ha telefoneado para avisarme
“¡pero cómo ha podido hacerme eso a mi!...
¡no se lo podré perdonar nunca!”
He estado durante una hora escuchándole
Y es que era eso lo que necesitaba, desahogarse con alguien
le he dicho que no se sintiera culpable
que la vida trae estas cosas
que su marido al no poderle ofrecer la felicidad
había tomado esa desgraciada decisión
de quitarse de en medio para que ella quedara libre.
En resumen, que lo había hecho por amor.
Que estaba bien claro para el que lo quisiera ver.
Y al final se ha quedado más tranquila
y me ha confesado agradecida
que mis palabras le han ayudado mucho
quedando, de paso, para otra ocasión.
Y es que se merecen lo mejor las pobres mujeres
de los psicoanalistas que se suicidan.
Yo mismo, aunque cansado, me he quedado satisfecho.
Gracias al psicoanalista al menos este día ha tenido su sentido.
No vivo en vano, y, por otra parte, ¿quién es del todo feliz?
¿Quién lo tiene todo en la vida? Seguro que todo el mundo tiene algo;
no sé, alguna carencia, algún pesar oculto...
Pero tanto hablar y hablar, al final se me ha ido la cabeza
“¡Qué raro!” diría mi difunta madre, la pobre,
hace tiempo que se marchó al otro mundo.
¡Qué cabeza tengo! Se me ha olvidado
que debo buscar un nuevo psicoanalista.
Y con él será ya el cuarto este año,
venga que cambiar de psicoanalista...
En euskera:
HITZAK
CCCLXII
(Ibon Sarasola, Jabier Muguruza)
Arrunkerien kontra jardun ondoren
lapitza hartu dut. Hitz
bakan batzuk aurreratu ditut
paper batean
“ere ez”
“zergatik”
“hau eta hura”
“ez”
“eta gero ere”
idatzi dut.
Sentidurik ez duten hitzak
paroles sans suite
idatzi ditut. Jeiki
egin naiz. Besoak
mugitu ditut, jestikulatu
egin dut.
Gero adiskide
bati telefonoz deitu
diot
eta lasai gelditu naiz.
LOAK HARTUTAKO TXORI BAT IZAN NAHI NUKE
(Jose Luis Padron, Jabier Muguruza)
Loak hartutako txori bat izan nahi nuke,
basoan edo zelai lasai batean;
eta haizearen norabide berberan joan aurrera,
gero eta libreago, gero eta urrutiago.
Baina ez dut baso edo zelai lasairik aurkitzen,
eta hegada bakoitzeko, nahiz eta erori ez,
dudatan jartzen ditut nire ametsak.
Eta gero eta iluntzenago ari da,
eta begiak alferrik nekarazten segitzen dut,
eta haizeak, lagundu partez, aurka jartzen zait.
PETITA FESTA
(Marià Manent, Toti Soler)
Prenc un flascó de vi
i entre les flors bevia.
Som tres: la lluna, jo
i l’ombra que em seguia.
No sap beure, per sort,
la lluna, bona amiga,
i a la meva ombra mai
la set no l’angunia.
Quan canto, veus ací
la lluna que s’ho mira;
quan em poso a dansar,
l’ombra em fa companya.
Quan s’acaba el festí,
els convidats no em fugem:
veus ací una tristor
que mai no l’he tinguda.
Si me’n torno al casal,
em segueix l’ombra muda,
i una mica més lluny
m’acompanya la lluna.
TIRO BAKAR BATEZ BI TXORI
(Inazio Mujika Iraola, Jabier Muguruza)
Ederra izango litzateke, ez ukatu niri,
militar guztiak zezen-plazetan sartzea
eta handik irteten ez uztea.
Gozamen itzela, hi,
borrokan ikustea
zintzoak besteen aurka,
txulialeku batetik bestera garrasika,
eta alderantziz,
batzuek besteei ikaragarrikeriak esaten
elkarren barrabil gurinak konparatzen.
Zama bat gainetik kentzea bezala, adiskide.
Eta aitortzen dut pozik guardia egingo nukeela
plaza haietako baten ate aitzinean,
Iruñean, esaterako
-okerragoetan ibiliak gara, laguna-.
Eta aitortzen dut pozik hornituko nituzkeela
Dick whiskyaz, barrutik berri bila
aterako liratekeenak oro.
Eta bizkarra ukitzen utziko nieke,
haien lerde jarioa pozik eramanen,
esaten didatelarik:
“Horrela gustatzen zait, mutiko
saiatua izan zaitezen”.
ENEGARREN POSTALA, FILMETAN BEZALA
(Gerardo Markuleta, Jabier Muguruza)
Litezkeen erantzun guztien artean
aterpe barik hartzen nauen bakar hura
hautatu dun, maitte: isiltasuna.
Gogoz jarrairiko zoriona opa dinat
eguneroko gura, lan ta nekealdiz
gozatutako mende laurden berria.
Biguna izan bedi gurekin denbora,
samurraren aldeko azken gudariok;
biguna, halaber, hire edertasunaz.
Ta jar diezazkigun bidean sarritan
elkar ikusteko parada eder, samur,
anbiguo samarrak, filmetan bezala.
NIRE PSIKOANALISTA
(Iñaki Irazu, Jabier Muguruza)
Gaurkoa ez da izan egun ona, inondik ere
nire psikoanalistak buruaz beste egin du,
haren emazteak hotsegin dit esateko
“baina, nola egin ahal izan dit hori niri!...
ez diot gero inoiz ere barkatzerik izango!”
ordubetez edo entzuten egon natzaio
horixe behar baitzuen, inorekin askatu
esan diot ez zuela errudun sentitu behar
bizitzak halakoak ekartzen zituela eta
gizonak ezin ziolako zoriona eman
hartua zukeela erabaki tamalgarria
erditik kenduz, bera libre gera zedin
halaxe bizitza berri bati ekin ziezaion
inolako trabarik gabe berriro has zedin.
Labur, zion maitasunagatik egina zuela.
Argi asko zegoela, ikusi nahi zuenarentzat.
Eta azkenean lasaiago geratu da eta
ene hitzak oso baliagarriak izan zaizkiola
aitortu ere aitortu dit, eskerrak emanez
bihotz bihotzez, hurrengo baterako geratuz.
Izan ere, dena merezi dute buruaz beste
egiten duten psikoanalisten emazte gaisoek.
Ni ere, nekeak jota baina pozik gelditu naiz.
Psikoanalistari esker zentzu bat izan du
nire gaurko egunak. Ez naiz alferrik bizi
eta bestalde, nor bizi ote da zorion betean?
nork ote du dena bere bizitzan?... Denek ere
izango dute, bada, zer edo zer, ez dakit
gabeziaren bat, damuren bat isil-gordean...
baina hainbeste hitzegin da hitzegin,
azkenean burua joan zait, “harritzekoa!”
esango zukean ene ama zenak, gaisoa
aspaldi joan zen hemendik beste mundura
hau burua! hau burua! ahantzi egin zait
psikoanalista berri bat bilatu behar dudala
eta berarekin laugarrena ere egingo du
aurten aldatzen dudala psikoanalistekin...
HAN DENA ERRAZAGOA DA BETI
(Jon Benito, Txema Garcés)
Zerbait hautsi zaigu
Eta ez dakigu zer
Baina zerbait hautsi zaigu
Badakit hori
Bestelako hitzak dituzulako
Bestelako begiak
Eta behar ez den hizkuntza
Badakit zuk desiratutako guzia ezin eman dizudala
Zerbait hautsi zaigu
Ez dakigu zer baina
Zerbait hautsi zaigu
Ez dakigu non
Ez dakigu zer baina
Zerbait hautsi zaigu
Badakit zer eskatu ahal dizudan
Badakit zer geratu den gugandik
Bide berriei elkarrekin ekiteko.
EZAGUTZEN AL DUZU NEGUA?
(Joseba Sarrionandia, Jabier Muguruza
Elurra ari zen erortzen lurra estaliz
elurra elurra estaliz
eta elurtzan barrena irten nuen
baserritik drazz drazz drazz
horrela galdu nintzen elurtzan
drazz drazz
drazz jarraitu nuen
eta itzulera biderik gabe dena
elurra bezain hotza
eta isila egin zitzaidan eta
bildurtu nintzen
eta iluntzea zen eta mara mara
iraun zuen
elurrak
lodia ugaria gupida gabea
drazz drazz drazz
eta bapatean elur pilo bat erori
zitzaidan aurpegira
bi belek astinduriko arramatik
ozta ozta zutitu nintzen
eta ordura arte enea izandako guzia
ez zen harrezkero enea
ez futboleko baloia ez aittittek egin
egurrezko ezpata
ez eguzkia
dena elurra bezain zuria eta esanahirik
gabea egin zitzaidan.
Amamak aurkitu
etxera eraman eta erropa bustiak
eranzteko
sutondoan biluzik jarri ninduenean
toailaz lehortzen ninduela
elurmina hitza aipatu zuen
han epelean
eta nik
elurmina errepikatu nuen birritan
edo hiru bider
(egun hartan negar egin nuen
eta ez zen beste ezer gertatu)
PLAZER BAT DA
(Iñaki Irazu, Karlos Gimenez)
Plazer bat da
zurekin gosaltzea
isil-isilik
periodikoa letzen
eta noiz-behinka
soa jasota
zu ikustea
hortxe, aldamenean
zure itzalaren
bakea izatea
Plazer bat da
igandeetan adibidez
auzo honetan
isiltasuna etsia
izaten denean,
gogoa aske
egitekorik gabe
orduak aurrera
joan doazela
lepoko gabeko
zakurra bezala
Plazer bat da
ondo lo eginda
zure betartea
garbi berri
aurrean izatea
uretatik ageri
den irudi,
igandeetan adibidez
gosari zeretan
noizbehinkako
hitz barea
elkarri egitea
Gogoko dut
kafearen beltza
eta usaina
sukalde barrena
dena hartzen
igandeetan batez ere
zigarroaren kea
bere eskerra
lasaian hartzea
ogiaren beroa
eta balioa,
dohainik dohain
begia arintzea
TERESA
(Roberto Yaben)
1
Gracias, Espejismo.
En composiciones en Euskera, es impresionante escuchar a los bertsolaris, que repentizan rimas a cuenta de entradas que les da el contrincante en el duelo. Es enorme el dominio que hay que tener de una lengua para repentizar rimas con tal ingenio y ocurrencia como hacen ellos. El público las aplaude y las agradece mucho. Es una preciosa tradición aquí.
En composiciones en Euskera, es impresionante escuchar a los bertsolaris, que repentizan rimas a cuenta de entradas que les da el contrincante en el duelo. Es enorme el dominio que hay que tener de una lengua para repentizar rimas con tal ingenio y ocurrencia como hacen ellos. El público las aplaude y las agradece mucho. Es una preciosa tradición aquí.
1
Re: Poesia vasca
Kaixo
http://wordpress.unaimakua.com/
http://www.blogari.net/unaimakua
IZATEKO EGARRIA
Ezapainak zureetako egarriak
Zure barne diren sakon eta sekretuagoen kokatuko dira.
Nire ametsetan zaude
Nire izan eta ez izatearen ahuetan
Sua erretzen den bezala
Nire barnean
Nire izatearen ezinegona
Hor izan edo ez izan
Jaiotzearen atzetik joaten nazaion
Gertatzen denaren partea da.
Amorru eman didaten harturik
Zure sentsuak urratu, eskuak biluzi eta haiekin jantziak erazteak.
Hori egiteko ezintasuna
Negar bihurtzen da
Oihukatzen zaitut baina ez zaude
Deitzen dizut eta isiltasuna
Deitzen dizudan abotsea desengainua da
Zugandik espero dudan bakardadea da
Begirada galduta hau etsipena da
Unai Makua D’Etcheverry
Es en ese segundo eterno
Llegas siempre tarde
Impaciente, mientras espero
Recuerdo lo bien que me sabe
tenerte siempre cerca
Impaciente, mientras espero
Para secretearte
que te hecho de menos
lo mucho que te quiero
sentir mi boca en la tuya
en la hora de abrazarte
en ese beso perfecto
ya perdidos en ese rio
en que nos hacemos agua que corre
en el cauce ya tormentoso
donde se juntan ángeles y demonios
y somos el pecado perfecto
Nos damos caricias
que caen como hojas
en el sendero en que caminamos
Caen suavemente
Les sopla el viento
Que te lleva mis susurros
Palabras de pasión
cuando sonríes
me pides que me acerque más a ti
Y es en ese segundo eterno
En que juntos somos uno
En que llegas
Y siento tu beso suave y tierno
Unai Makua D’Etcheverry
http://wordpress.unaimakua.com/
http://www.blogari.net/unaimakua
IZATEKO EGARRIA
Ezapainak zureetako egarriak
Zure barne diren sakon eta sekretuagoen kokatuko dira.
Nire ametsetan zaude
Nire izan eta ez izatearen ahuetan
Sua erretzen den bezala
Nire barnean
Nire izatearen ezinegona
Hor izan edo ez izan
Jaiotzearen atzetik joaten nazaion
Gertatzen denaren partea da.
Amorru eman didaten harturik
Zure sentsuak urratu, eskuak biluzi eta haiekin jantziak erazteak.
Hori egiteko ezintasuna
Negar bihurtzen da
Oihukatzen zaitut baina ez zaude
Deitzen dizut eta isiltasuna
Deitzen dizudan abotsea desengainua da
Zugandik espero dudan bakardadea da
Begirada galduta hau etsipena da
Unai Makua D’Etcheverry
Es en ese segundo eterno
Llegas siempre tarde
Impaciente, mientras espero
Recuerdo lo bien que me sabe
tenerte siempre cerca
Impaciente, mientras espero
Para secretearte
que te hecho de menos
lo mucho que te quiero
sentir mi boca en la tuya
en la hora de abrazarte
en ese beso perfecto
ya perdidos en ese rio
en que nos hacemos agua que corre
en el cauce ya tormentoso
donde se juntan ángeles y demonios
y somos el pecado perfecto
Nos damos caricias
que caen como hojas
en el sendero en que caminamos
Caen suavemente
Les sopla el viento
Que te lleva mis susurros
Palabras de pasión
cuando sonríes
me pides que me acerque más a ti
Y es en ese segundo eterno
En que juntos somos uno
En que llegas
Y siento tu beso suave y tierno
Unai Makua D’Etcheverry
1